شمیم احساس
به نام خداوند جان و خرد
درود دوستان سونیا هستم یک همراه در این روزگاری که هرکس تنها به فکر خودش هست و هیچ کس خبر از دل دیگری ندارد و به راحتی دیگران را نردبان می کنند و از آن بالا می‌روند ، درمیان هیاهو و کشمکش های این زندگی دردی را تجربه کردم که مرا از حرکت وا داشت. دیگر هیچ اثری از امید نبود. من بودم و من تنها خستگی بود و ناتوانی ، خشم بود و کینه و نفرت و تاریکی . زخم بود ، زخمی که تا سر حد مرگ می سوزاند . درست در همین جا بود که دیدم از میان ترک دیوار قلبم از میان این زخم ریشه هایم دوباره سبز شد . به گمانم راهی تازه آغاز شده بود . عشق چه زیبا خودنمایی می کرد . سپری شده بود در برابر هجوم افکارم و دری از روشنایی ها به سوی من باز کرد . این روشنایی هدیه ی استادی بود که طیف تفکرش آسمانی بود . حال خود را در امن ترین جای جهان می دیدم . دیگر اثری از تاریکی و تنهایی نبود . جایی پیدا شدم که خود را گم کرده بودم . قرار بود خود را تغییر دهم اما معجزه شد و جهان اطرافم تغییر کرد . من در سپر با دنیایی آشنا شدم که مردمانش پر بودند از عشق ، محبت و آرامش . اینان تنها آرزویشان کمک به هم نوعشان و خدمت به خلق خدا بود . و در آخر تنها یک خواسته و یا یک دعا دارم : پروردگارا یاریم رسان تا راهی را که با این عزیزان هم قدم شدم به پایان نرسد .
آمین یا رب العالمین مورخ :۱۴۰۲/۱۰/۱۲